Hawaii 2008 kerstvakantie

Na een vermoeiende reis van ongeveer 12 uur met een gecancelde vlucht in Honolulu kwamen we in Kona op het big eiland aan. Bij de eerste beste winkel op het vliegveld werden de bloem slingers al omgedaan.

Omdat we 's ochtends nog niet in ons hotel konden, gingen we met onze gehuurde jeep (wat een hobbel kar) al een beetje het eiland verkennen.

Ons werd aangeraden om de painted church te bezoeken. Dit kerkje hebben ze nog net kunnen redden van de lava stroom en aan de andere kant van het eiland geplaatst.

Rond drie uur konden we naar onze appartement, dit lag veder dan het hotelcomplex.

Bij aankomst kregen we de bekende orchideeën slinger om.


Met een busje kon je naar het hotel ,waar twee grotere zwembaden waren. Daar was ook een bassin van de dolfijnen . Bij het hotel kon je kiezen of je met een bootje of met de trein het terrein wilde bezichtigen.

Om bij het grote zwembad te komen kwamen we nog grote beelden tegen, waar de kinderen direct op sprongen.

Via een hangbrug over het zwembad kwam je bij het zand strand en de dolfijnen.

Het zand strandje was in het hotel complex en niet aan de zee. Wel zwommen er vissen en een schilpad in.



Hier het uitzicht over de baai. Het hotel had drie gebouwen rond om de baai gebouwd.

De volgende dag maar eens naar de nog steeds aktieve vulkaan.


Op het terrein waren ook stoom velden. Dit is het grondwater wat warm is geworden door de vulkaan. Via gaten in de grond komt de stoom naar boven.

Hier het uitzicht in de krater.


Aan de andere kant van de krater kon je met een trap naar de lava tube. Dit is een tunnel waar de lava doorheen heeft gestroomd.

Na een uur rijden naar de onderkant van de vulkaan aan de zeekant. Kon je over de lava stroom lopen naar de waterkant,waar de lava in de zee loopt. Helaas zag je de rode gloed niet lopen wat je op de foto's zag die werden getoond.

De gele lijnen moest je volgen wat een moeilijke opgave was. Het waren allemaal rotsblokken met losse steentjes.

Hier zie je de rook van het lava dat in het water loopt.

De kinderen wilde dolgraag met de dolfijnen zwemmen. Voordat ze het water ingingen kregen ze eerst een uur theorieles over de dolfijnen.

Christiaan was toch wel bang voor de dolfijn. Een vis geven ging wel, maar een kus geven zat er niet in.

Aan het einde kregen ze een boekje over de dolfijnen en foto's en een video.

De beste manier om de vallei met de watervallen te bezichtigen was: of te paard of met een atv.

Wout zat liever op de atv dan vijf uur op een paard.

Er werd ook gezegd dat je kon zwemmen in de meren van de watervallen. Helaas was er niet verteld, dat je waterschoenen moest dragen voor de glibberige keien. Lot wilde het toch proberen, maar we kwamen niet zo ver.


De vallei was in 1964 door een tzunami getroffen. Het dorp wat er stond hebben ze boven op de rotsen weer herbouwd.

De kinderen moesten helaas met een begeleider mee. Chris wilde graag zelf rijden, maar ja deze atv zijn voor 16 jaar en ouder.

In Pu'uhonua o Honaunau is een nationaal historische park. Waar je het leven van vroeger ziet.

Christiaan tussen de guardians of the place refuge










Overal zag je witte namen op de lava rotsen, geschreven met witte stenen. De kinderen misten Max zo erg dat zijn naam op de rotsen werd geschreven.

Laatste dag in Hawaii. Omdat het vliegtuig pas om 11.45 uur ging en we geen douche hadden om na het zwemmen het gloor konden afspoelen, gingen we naar het zuidelijkste puntje van het eiland.

Van deze cliff sprongen ze naar beneden en zwommen via een grot naar deze ,,put'' en klommen zo weer naar boven.


Met frisse moet liepen we de trap op van het vliegtuig,dat we na een uurtje of twee weer moesten verlaten. Vliegtuig kapot. Omdat het vliegveld 's avonds dicht ging, moesten we naar een hotel. De ellende begon hier. Er waren maar twee taxi's om ongeveer 150 mensen naar het hotel te brengen, die op een half uur rijden van het vliegveld lag. Toen de tweede keer de taxi kwam ben ik er maar voor gesprongen, want het was al 2.00 uur 's nachts en de lichten van het vliegveld gingen al uit. De beveiliging had grote schijnwerpers ingeschakeld om een beetje zicht te krijgen. In het hotel ging Wout direct proberen een vlucht te regelen voor de volgende dag. Na en uur aan de telefoon, hadden we een vlucht voor de volgende dag om 14:00 uur naar Los Angeles. Hier hadden we een 24 uur stop om daarna naar Atlanta te vliegen.

Om twee uur zatten we weer vol goede moet op het bankje van het vliegveld. Tot we hoorde dat dit vliegtuig ook niet goed was en het vliegtuig personeel naar huis was gegaan na twee uur wachten. Gelukkig kwam er een vliegtuig uit Honolulu waarvan het personeel ons wel naar LA wilde vliegen. Want voor de twee opvolgende dagen was er geen vliegtuig meer beschikbaar. In Los Angeles toch proberen een vliegtuig eerder te krijgen. Gelukkig lukte dit. Maar ja we hadden toch al pech en warempel we stonden niet geboekt. Gelukkig konden we toch mee. Snel naar de douane, maar deze werkte niet mee. We moesten achteraan aansluiten en werden ook nog gefouilleerd. Het personeel intresseerde hun niets dat we nog maar vijf minuten hadden om naar de gate te komen. We haalde net onze vlucht, want de deuren gingen al dicht.